اثر یارکوفسکی چیست؟
28 آبان ماه 1388 (مطلب شماره 324)
جسم چرخانی که به گرد خورشید می چرخد، بواسطه توزیع گرمایی غیریکنواخت محیط پیرامونش گاه دچار تغییراتی در مسیر حرکتش می شود. این پدیده را نخستین بار مهندسی روسی به نام آی. او. یارکوفسکی در حوالی سال 1900 رمزگشایی کرد.
نتایج تصویربرداری راداری از سیارک 6489 گلوکا با هدف تشخیص اثر یارکوفسکی جهت بررسی احتمال برخورد به زمین / ناسا
این پدیده از ابزارهایی است که دانشمندان برای استدلال چگونگی سقوط گاه به گاه شهابسنگ ها به زمین استفاده می کنند. گرمایش غیریکنواخت یک سنگ کوچک در کمربند سیارک ها (مطلب شماره 314)؛ بطوریکه بعنوان مثال سمت روز این قلوه سنگ گرمتر از سمت شب آن شود، نیروی جنبشی بسیار اندکی تولید می شود که قلوه سنگ را به "نواحی رزونانس" هدایت می کند. نواحی رزونانس، مناطقی اند که دوره های چرخش انتقالی هر جسمی که در آن ها قرار گیرد، دارای نسبت مستقیمی با دوره تناوب چرخشی یکی از اعضای منظومه شمسی است. در چنین شرایطی به سبب گرانش مشتری و زحل، این قلوه سنگ به سمت مناطق داخلی منظومه خورشیدی پرتاب می شود. این پدیده به همراه دیگر پدیده های همراه آن که بسیاری از آنها پیش بینی ناپذیرند، دلیل سقوط شهاب های درخشان و زیبایی اند که در طول سال آن ها را در آسمان های تاریک شب می بینیم و هیچ گاه از یاد نمی بریم!
منبع: David Darling
***