2 شهریور ماه 1388 (مطلب شماره 236)
سیاره ای که بیشترین تعداد قمر را در منظومه شمسی به خود اختصاص داده است، مشتری است؛ با مجموع 63 قمر تأیید شده (تا سال 2009). البته امکان این وجود دارد که اقمار بیشتری به گرد این سیاره در آینده کشف شود و به این تعداد نیز اضافه شود.

 تصویری از نیمرخ مشتری به همراه قمرش یو. لکه آبی رنگ موجود در نیمه تاریک قمر یو، فوران یکی از آتشفشان های فعال این قمر است. عکس از : ماهواره افق های نو / ناسا

8 قمر از کل اقمار مشتری، قمرهایی عادی اند که 4 تای آنها بسیار بزرگ و کروی بوده (مطلب شماره 27) و 4 تای دیگر نیز کوچکتر بوده و در مدارهایی نزدیک به گرد مشتری می چرخند. علاوه بر این 8 تا، 55 قمر کوچک دیگر نیز به مشتری تعلق دارند. دومین سیاره از این رده بندی، زحل با 61 قمر است. احتمال کشف قمرهای بیشتری بر گرد این سیاره نیز در آینده می رود و با توجه به رقابت نزدیکی که بین این دو سیاره در رکورد تعداد قمرها وجود دارد، ممکن است زحل گوی سبقت را از مشتری برباید. سیاره بعدی، اورانوس با 27 قمر شناحته شده، پس از آن نپتون با 13، مریخ با 2 و زمین با یک قمر قرار گرفته اند.
عطارد و زهره نیز قمری ندارند و اگرچه امروز پلوتو در دسته سیارات قرار نمی گیرد (مطلب شماره 171)، اما 3 قمر به نامهای شارون، نیکس و هیدرا دارد. 

منبع : Universetoday

***