29 آبان ماه 1388 (مطلب شماره 325)
سحابی مرداب یا M8، سحابی نشری بزرگی در صورت فلکی قوس است که توسط یک گذرگاه غباری به دو نیم تقسیم شده است. محدوده ای که این سحابی در آسمان به خود اختصاص داده است؛ در حدود 3 در 1.3 برابر قطر ماه کامل است. 

بخشی از سحابی مرداب از دید تلسکوپ فضایی هابل / ناسا

در پرنورترین قسمت سحابی، ناحیه ای 8مانند وجود دارد که به آن سحابی ساعت شنی گفته می شود و توسط جان هرشل (فرزند ویلیام هرشل؛ کاشف اورانوس) کشف گردید و چندین ستاره داغ را نیز به گرد خود جمع آورده است. در نزدیکی همین ناحیه از سحابی، پرنورترین ستاره نزدیک به سحابی مرداب موسوم به "9-قوس" واقع شده که تابش ماورای بنفش این ستاره، دلیل اصلی درخشندگی سحابی مرداب است.
یکی از برجسته ترین ویژگی های این سحابی، وجود حباب های سیاه رنگی در زمینه آن است که هر کدام در حدود ده هزار واحد نجومی قطر داشته و گمان می رود که ابرهای فشرده شده ای هستند که قرار است در آینده ای نه چندان دور، ستاره ای در آنها متولد شود. برخی از این حباب های سیاه رنگ، در کاتالوگ سحابی های تاریک بارنارد نیز به ثبت رسیده اند.
همانند دیگر سحابی نشری، خوشه بازی از ستارگان نوپا نیز این سحابی را همراه می کند؛ خوشه ای که دستاورد تجمع گازهای سحابی است. این خوشه، در قسمت شرقی سحابی واقع شده و NGC 6530 نامیده می شود و برای نخستین بار در سال 1680 میلادی توسط جان فلامستید کشف گردید. زمانی که شارل مسیه فرانسوی در بیست و سوم ماه می 1764 میلادی این سحابی را در فهرست خود تحت نام M8، جای داد؛ از وجود این خوشه نیز مطلع شده بود. 

منبع: David Darling

***