خوشه سنبله
17 آبان ماه 1388 (مطلب شماره 313)
نیروی کلیدی علم ستاره شناسی، گرانش است. سیارات به دور ستارگان می چرخند و ستارگان نیز عضوی از کهکشان هایند. اما حتی کهکشان ها نیز در گروه هایی چند ده تایی در کنار هم، گروه هایی را تکشکیل می دهند؛ اما یکی از بزرگترین اجتماعات جهان، متشکل از هزاران ستاره در چندین گروه کهکشانی همسیه است که آنها را خوشه های کهکشانی می نامیم. راه شیری ما نیز استثنا نیست. ما، عضوی از یک خانواده ایم؛ خانواده ای به نام "خوشه کهکشانی سنبله".
قسمتی از کهکشان های خوشه سنبله
خوشه سنبله در حدود 1300 تا 2000 کهکشان را در خود جای داده که تمامیشان با نیروی گرانش به هم اتصال دارند. طبق برآورد ستاره شناسان، جرم اینهمه کهکشان، در حدود 1.2 کوادریلیون برابر جرم خورشید است! این جرم عظیم، حجمی به درازای 1.5 میلیون سال نوری را پوشش داده است.
همانگونه که از نامش مشخص است، اکثر کهکشان های خوشه سنبله در صورت فلکی سنبله جای گرفته اند و یکی از بزرگترین اعضای این خانواده، کهکشانی به نام M87 است؛ هیولایی که به تنهایی 2.7 تریلیون برابر جرم خورشید را در خود جای داده است.
البته این انتهای راه نیست! خوشه سنبله، خود عضوی از یک اجتماع بزرگتر است: ابرخوشه سنبله. این ابرخوشه که در صورت فلکی جای دارد، احتمال می رود که میزبان حدوداً یک میلیون کهکشان باشد و در حدود 110 میلیون سال نوری نیز طول داشته باشد.
ابرخوشه ها بزرگترین ساختارهای کیهانی اند و گمان می رود که میلیون ها از آنها در سرتاسر جهان ما پراکنده شده باشند. از بزرگترین مقیاس ممکن، ابرخوشه ها در راستای هم و در رشته هایی ردیف شده اند؛ رشته هایی که حفره های عظیمی را نیز از چیدمان کف مانندشان پدیده آورده اند.
منبع: Universetoday
***