هسته یک ستاره چگونه است؟
21 مهرماه 1388 (مطلب شماره 286)
هسته ستاره، همانطور که از نامش برمی آید، در داخل ستاره است (!)؛ جایی که فشار و دما به اندازه کافی برای فعالسازی واکنش های همجوشی هسته ای بالاست و اتم های هیدروژن به هلیوم تبدیل شده و مقادیر هنگفتی انرژی آزاد می کنند.
تصویری شماتیک از لایه های درونی خورشید (ابعاد لایه ها در مقیاس صحیح نمایش داده نشده است)؛ داخلی ترین لایه، هسته است. پس از آن ناحیه تابشی واقع است که همانگونه که نشان داده شده است، انتقال گرما بروش تابش صورت می پذیرد. لایه پس از آن، پوش همرفتی است که روش انتقال گرما، بصورت همرفت می باشد و در نهایت فتوسفر واقع شده است که از روی زمین آن را می بینیم / طرح از : احسان سنایی
ابعاد هسته، بستگی به جرم ستاره دارد. برای مثال خورشید با قطری بالغ بر 1,391,000 کیلومتر یک ستاره عادی محسوب می شود. هسته خورشید، با قطر 278,000 کیلومتر، 20% از فضای مرکزی ستاره را اشغال کرده است. دما در این ناحیه به حدود 15,000,000 کلوین می رسد و واکنش های همجوشی به آسانی در جریان است؛ واکنش هایی که در هیچ کجای دیگر از خورشید رخ نمی دهند.
همانطور که می دانید، ستارگان بزرگتر و کوچکتری از خورشید هم وجود دارند. ستارگان بزرگتر، هسته های بزرگتر و داغ تری نیز دارند. دما در هسته بزرگترین ستارگان تا 18 میلیون کلوین نیز می رسد. در چنین هسته های نیز هیدوژن به هلیوم بدل می شود اما با فرآیندی متفاوت از خورشید؛ فرآیندی که چرخه CNO نامیده می شود.
کوچکترین ستاره ای که می تواند در هسته اش چنین واکنش هایی را آغاز کند، تنها 7.5% خورشید جرم دارد. پایین تر از این حد، دما بسیار پایین تر بوده و آنچه به دست خواهد آمد، یک ستاره نارس است؛ یک کوتوله قهوه ای (مطلب شماره 52).
منبع : Universetoday
***