6 شهریور ماه 1388 (مطلب شماره 240)
انسان ها، سرتاسر زمین پراکنده اند و هر گوشه ای را به تسخیر خود در آورده اند. اما عمر انسان ها، تنها کسری از عمر سیاره زمین است. بر اساس برآوردهای باستان شناسان، تنها 200,000 سال است که بشر هوشمند بر روی زمین ظهور کرده است.



یکی از معروفترین انسان های اولیه، گونه ای از هومو ها موسوم به انسان نآندرتال هستند که نخستین نمونه از آنها در سال 1933، در دره نآندرتال آلمان کشف گردید. تصویر بالا، جمجمه نخستین نمونه از انسان نآندرتال است

انسان ها، عضوی از دوپایان نخستین و در خانواده هومونید ها (میمون های بزرگ) هستند. شما، من  و هر کس دیگری بر روی زمین، نوعی هوموی هوشمندیم. هومو در لاتین به معنای انسان عاقل است. بعنوان یک انسان، مغز ما بسیار پیشرفته است و بر روی دو پا راه می رویم و انگشتان شست دستانمان نیز بصورت قرینه یکدیگرند. گمان می رود که انسان ها در حدود 200,000 سال پیش در اواسط دوران پالئولیتیک و در جایی در جنوب آفریقا چشم به جهان گشودند. 70,000 هزار سال پیش، بشر با خروج از آفریقا، تسخیر سیاره را آغاز کرد. حدود 40,000 سال پیش، در سرتاسر اوراسیا و اقیانوسیه پراکنده شدند و 14,500 سال پیش، راه خود را به قاره آمریکا باز کردند.
یکی از باستانی ترین مکان های سکنای انسان، آواش میانی، جایی در کناره رود آواش در کشور اتیوپی است که در حدود 160,000 سال پیش، بشر در آنجا زندگی می کرد.

منبع : Universetoday

***