16 اسفند ماه 1387 (مطلب شماره 65)
ابرهای Nacreous (صدفی) که برخی اوقات نیز ابرهای "مادر مروارید" نامیده می شوند، اگرچه بسیار کمیابند، اما اگر حتی برای یکبار موفق به دیدن آن ها شوید، هیچگاه این تجربه از ذهنتان پاک نخواهد شد. آنها اکثراً دو ساعت بعد از غروب و یا دو ساعت قبل از طلوع آفتاب دیده می شوند و بطور باورناپذیری درخشان و نرم بوده که در آنها رنگ های زنده رنگین کمان به آرامی جابجا می شود. صفحاتی شبح گون از ابر که در آسمان گرگ و میش، خم و راست و کوچک و بزرگ می شوند. برخلاف ابرهای معمولی که پرحرکت هستند و بسیار با آنها مواجه شده ایم، ابرهای صدفی اکثراً در یک نقطه آسمان ثابتند که این خود مبین ارتفاع بسیار بالای آنهاست. 

نمای مسحور کننده ابرهای صدفی بر فراز روستای Hedmark در نروژ (تصویر بزرگتر)؛ عکس از : Erik Aaseth

این ابرها در ناحیه بسیار سردی در ارتفاع 15 تا 20 کیلومتری سطح زمین؛ زیر لایه استراتوسفر جو و بالای لایه تروپوسفر واقعند. به دلیل ارتفاع بالایشان، بعد از غروب و پیش از طلوع آفتاب بسیار درخشانند. این ابرها را اکثراً در فصل زمستان و در عرضهای بالایی زمین همانند مناطق اسکاندیناوی، ایسلند، آلاسکا و شمال کانادا می توان مشاهده کرد. برخی اوقات همچنین در نقاط با عرض پایین تر همچون انگلستان نیز دیده شده اند. احتمال مشاهده آنها در مناطق کوهستانی بسیار بیشتر است (در مناطق دیگر، حضور این ابرها همراه با بادها و طوفانهای بسیار شدید تروپوسفری است). 

نمای نزدیک از یک ابر صدفی

ابرهای صدفی در دماهای نزدیک به حدود 86 درجه زیر صفر تشکیل می شوند (که از دمای میانگین منطقه استراتوسفر کمتر است) و از ذرات یخی با قطر تقریبی حدود 10 میکرون ساخته شده اند. این ابرها، گونه ای از ابرهای PSC یا ابرهای استراتوسفری قطبی هستند.     

منبع : Atmospheric Optics با تلخیص

***