15 اسفند ماه 1387 (مطلب شماره 64)
به آسمان بالای سرتان نگاه کنید؛ ستارگانی را خواهید دید که در رنگ های مختلف چشمک می زنند. برخی کدر و قرمزند، برخی سفید و برخی دیگر نیز آبی به نظر می رسند. چرا ستارگان اینچنینند ؟

ستارگان رنگارنگ و پرنور صورت فلکی جبار

رنگ یک ستاره به دمای سطحی آن وابسته است. دمای سطح خورشید ما بطور متوسط حدود 6000 کلوین است. اگرچه خورشید از روی زمین زرد به نظر می آید، اما از فضا به رنگ سفید بسیار درخشانی می درخشد. این نور سفید بدلیل دمای 6000 درجه ای سطح خورشید است. اگر خورشید سردتر بود بیشتر در ناحیه قرمز طیف می درخشید و اگرچنانچه داغتر از این بود، آبی تر. و این درباره تمامی ستارگان صادق است. سردترین ستارگان کیهان، کوتوله های سرخ هستند. اینها ستارگانی با جرم تنها کسری از خورشید ما بوده (تقریباً 7.5 درصد جرم خورشید) و به اندازه خورشید نیز در هسته خود گرما تولید نمی کنند و بهمین واسطه دمای سطح آنها در حدود 3500 کلوین است. نوری که از آنها متصاعد می شود برای چشم ما بسیار قرمز است (اگرچه رنگ های بسیاری در شار نوری آنها وجود دارد اما اکثریت آن قرمز است).
غول های سرخ را همچنین به رنگ قرمز می توان دید؛ ستارگانی به جرم خورشید ما که سوخت هیدروژن درونی خود را از دست داده و از ابعاد اصلی خود بارها بزرگتر شده اند (در روزهای آینده بیشتر در رابطه با علت این پدیده خواهیم گفت). درخشندگی این ستارگان در مساحت بسیار بیشتری نسبت به ستارگان عادی ساطع می شود و بنابراین دمایشان بسیار اندک است. در طرف مقابل، ستارگان آبی رنگ وجود دارند. اینها ستارگانی به جرم چندین برابر خورشید ما هستند که دمای سطحی شان بسیار گرم تر است. ستارگان آبی بیشتر در دمای 10000 کلوین وجود دارند اما ممکن است این دما تا 40000 کلوین نیز برسد که این در مورد بزرگترین ابرغولها رخ می دهد. 

منبع : Universetoday

***